Сонца болю,
Якое ты сьветлае!
Ты адзіна ўладарыш над нетрамі.
I вятрамі, што душы схалоджваюць,
Ты кіруеш – ты іх улагоджваеш.
Сонца болю,
Спалі мае думкі,
Тыя, за якія сорамна.
Ты аплоціш мае рахункі,
I голуб ня стане воранам.
Сонца болю!
Адвечнае,
Ты сьвеціш ад раньня да раньня.
Тым, хто прымае цябе,
Узыходзіш ты, ведаю,
Сонцам Каханьня.
|
|
